Lieve allemaal,

Dit is een lange blog, dus mijn excuses alvast…

Ik ben aangekomen in Melbourne, maar oh, wat was het een lange (en toch vermoeiende) reis.

Het begon natuurlijk op zaterdag al, gelukkig vrij goed geslapen, maar ik was wel vroeg wakker, logisch, met alle spanningen. Ik heb vooral wat kleine dingen geregeld/ingepakt en toen was het ein.de.lijk. 4 uur en tijd om te gaan. Het afscheid nemen van Hugo was al erg, ik besefte weer even hoeveel ik van hem hou en hoe erg ik hem zou gaan missen. Toen vervolgens Wietse, (broertje) belde vanuit Spanje kon ik het niet meer droog houden. Een hoop spanning kwam er al uit en wederom het besef dat ik ook hem niet meer zou gaan zien. De rit naar Schiphol ging goed, het was lekker rustig op de wegen en we kwamen om 17.30 daar aan. Toen als eerste mijn koffer ingecheckt en hij was iets te zwaar, 23.7 kg. Gelukkig deden ze er niet moeilijk over. (2 chinezen voor ons hadden 28 kilo…)

Toen Jelle zich bij ons voegde zijn we wat gaan eten bij Burger King, nog één keer met zijn ‘allen’ samenzijn. Rond 18.30 uur liepen we naar de incheckbalies en vanaf daar zou ik zelf verder moeten. Erg lastig!
Het afscheid nemen begon goed; ik gaf pap een knuffel en hield het droog. Vervolgens kwam mama, mijn lieve moesje, aan de beurt en sja…. Toen kwamen ineens de tranen op zetten. Het gevolg was dat we alle 4 stonden te janken. Thnx, Vera….:-)

Toen ik eenmaal door de poortjes was werd het makkelijker. Ik moest mijn laptop en alle elektronische dingen uit mn koffer halen, en alles mocht gelukkig mee. Toen heb ik ook nog even een potje Stroopwafels gehaald voor mijn hostouders, vinden ze vast lekker!

Uiteindelijk zat ik rond half 8 bij de gate, en het vliegtuig stond al klaar! Zo gaaf! Bij het boarden werd er eerst omgeroepen dat families met kinderen, businessclass en nog een andere groep mochten. Wie stonden er op? De CHINEZEN. Op een gegeven moment kwam er een mannetje van KLM bij staan; ‘SIT DOWN’. ‘YOU ARE NOT BEING CALLED YET’. ‘YOU HAVE TO SIT DOWN’. Eerste lach-momentje al gehad toen, haha.

Ik had helaas buren in het vliegtuig. Een vrouw naast me die al sliep voor we opgestegen waren. Zij vertelde later dat ze eerst van Brazilië naar Amsterdam moest voor haar werk, daar die dag had rondgehangen met een vriendin, en nu zouden ze samen verder vliegen naar Denpasar voor een vakantie van 3 weken. Ik heb daar aardig leuk mee zitten kletsen onderweg. De Chinese jongen die voor we opstegen al aan zijn Sushi zat (KOTS), hou ik er maar even buiten.
Ik heb deze vlucht, mede dankzij een slaappilletje, ruim 6 uur geslapen van de 11,5 uur vliegen.

Aangekomen op Singapore Airport was het even spannend waar ik naartoe moest omdat ik nog geen boardingpass had voor mijn vlucht naar Melbourne. Ik moest naar de Jetstar balie die letterlijk helemaal achteraan van het vliegveld zat… Dus ruim een kwartier lopen. Ik kreeg daar mijn boardingpass, en had, zag ik later, weer een raamstoel.

De tijd op Singapore ging vrij snel, mede doordat mijn leuke, geweldige, aardige tantes en moeder het gesprek in de familie-app gaande hielden. Ik was aan het zoeken welke gate ik moest hebben maar dat was al opgezocht door mn tante. Toen mn internet wegviel (je kreeg 3 uur wifi) was het even jammer maar gelukkig hoefde ik nog maar een uurtje te wachten. (Later bleek dat ik 98 berichten had van ze, woehahah!)

De vlucht naar Melbourne was appeltje-eitje qua tijd. Ik viel al in slaap voor we opgestegen waren, en na een uur werd ik wakker gemaakt voor het eten. Was niet te duwen dus ik heb weinig gehad. Ik wilde wat drinken maar daar moest ik voor betalen en natuuuuuurlijk werd mijn Nederlandse kaart weer niet geaccepteerd. Gelukkig had ik wel 1 bakje water bij mn eten, wat ik gulzig opdronk.

Daarna nog veel turbulentie gehad dus weinig geslapen. Ook kon mn scherm niet aan omdat je letterlijk voor alles moest betalen. Geen films of series dus. Heb vooral mn muziek maar opgehad. We landden ruim een uur eerder en wauw; wat een uitzicht! Heb met open mond zitten staren naar alle lichtjes van de stad beneden me.

Door de douane ging het al met al vrij snel, er werd gevraagd wat ik ging doen, ik had mn kaart goed ingevuld dus ik mocht snel door. Niks horrorverhalen van Border Security, haha! Toen ik bij de bagageband aankwam, kwam daar net mijn koffer aanrollen. Die meteen gepakt, nog een keer controle en toen door naar buiten. Mijn hostmoeder was er nog niet omdat ik zo vroeg was, dus we spraken af bij een ‘pick-up point’ en daar zag ik haar staan. Ik kreeg een dikke knuffel, snel de auto ingeladen en toen gingen we onderweg naar huis. Het eerste wtf-moment had ik meteen al toen ik aan de verkeerde kant wilde instappen…. Yep; I’m in Australia now! Het was even heel raar (en nu nog steeds) om elke keer links te rijden. Bij de rotondes wil ik vaak ‘stoooooop’ zeggen, hahaha!

Toen we ‘thuis’ kwamen, kwam het meisje van 4 al naar me toegerend; Vera, You’re here!! You are my big sister now! Zo lief! De hostvader ging al snel naar zijn werk, en moeder bracht de kinderen weg. Ik ging heerlijk even douchen en ben daarna in bed gedoken, ik was kapot. Vervolgens 5 uurtjes geslapen. Toen ik wakker werd kon ik mn bed bijna niet uitkomen, maar het moest. Toch een nieuw ritme proberen te krijgenJ. Ik heb mijn koffers al uitgepakt en mijn kamer al een beetje ingericht.

De cadeautjes die ik had gekocht vielen enorm in de smaak; ik had roze klomp-sloffen gekocht voor het meisje. Ze deed ze aan en toen ze naar bed moest, mochten ze niet uit. Na heel veel onderhandelen toch gelukt, als ze maar op het bed mochten staan. Vanochtend had ze ze meteen weer aan, geweldig! De jongste vond ze maar niets, omdat ze net iets te groot waren. De stroopwafels waren helemaal een hit. Beide ouders vinden ze super lekker dus ik denk dat het blikje zo leeg is, hahaha! Vader nam een hap en wilde niet delen met moeder, ‘Get your own!’. Dus moeder nam haar revanche door er 2 te nemen…

En gisterochtend ben ik meteen met mijn hostmoeder naar een bank gereden om toch zo snel mogelijk een Australische bankpas te krijgen, want ik ben een beetje hulpeloos zo. Als ik met mijn eigen pas wil pinnen moeten we eerst naar een ATM in de buurt, daar pinnen (met een fee (toeslag) omdat het een Nederlandse kaart is) en dan dus geld halen. Mijn nieuwe kaart krijg ik volgende week als het goed is! Onderweg naar huis zat ik een beetje naar buiten te kijken, en ineens besefte ik me hoe mooi het hier nu al is (ookal is het nog vrij koud) en hoe gezegend ik ben dat ik mijn grote droom eindelijk kan najagen! Ik besef me heel goed dat dit een enorme rijkdom is. En ook al ben ik alleen, ik heb me nog nooit ergens zó welkom gevoeld als hier. De oma voegde me al snel toe op FaceBook en heette me hartelijk welkom in Australië, en in hun familie. Vanochtend voegde ook opa me toe, zo leuk! Ik vind het heel bijzonder om mee te maken hoe gastvrij de familie is en hoe graag iedereen mij wil ontmoeten. Een bijzondere ervaring! Zaterdag hebben ze een barbecue (barbie) om me welkom te heten. Een uitgelezen kans om iedereen te leren kennen!

Moeder bood gister aan om me naar een grote shopping mall te brengen zodat ik nog wat spulletjes kan halen voor in mijn kamer, en wat dingen die ik thuis heb moeten laten. Ik ben goed geslaagd. Was helemaal blij met 2 bakjes voor mijn make up en haarspulletjes. Als ik over mijn jetlag heen ben gaan we volgende week proberen auto te rijden. De auto is een automaat dus dat moet goed komen.

En verder ben ik aan het bijkomen, mag ik vooral niets doen en moet ik lekker uitrusten. Ik heb gisternacht 4 uur geslapen, door mijn jetlag. De hele dag vrij moe, weinig energie en na het shoppen kakte ik helemaal in. Uiteindelijk lag ik er gisteravond om 8 uur al in en sliep tot 6 uur vanmorgen. Voelde me een stuk beter!

Ik vind het heel fijn dat iedereen zo meeleeft en lieve berichtjes stuurt. Ik krijg een nieuw mobiel nummer omdat ik, zodra ik uit huis ben, niet in contact kan blijven met mijn hostmoeder. Degene die mijn nummer wil hebben moet maar even appen of op FB een bericht sturen. Ik krijg hem deze of uiterlijk volgende weekJ.

De oudste is super lief, ze komt telkens mijn kamer binnen om te zeggen hoeveel ze van me houdt (Vera, I really love you!) en dat ze mijn roze haar zo mooi vindt (JA MAM!). Maar eigenlijk vindt ze alles van/met mij mooi! Ze is echt een schatje, maar wel eigenwijs. De ouders proberen haar uit te leggen dat als mijn deur dicht is, ze eerst moet kloppen en vragen of ze naar binnen mag. Vanochtend deed ze dat heel netjes. Ze kwam binnen om me even een knuffel te geven en te zeggen dat mn natte haar zo mooi was. Oh, how I already love her!

Voor nu was dit het even. Respect voor degenen die dit helemaal gelezen hebben, want ik zit op 1670 woordenJ! Ik denk dat jullie wel weer even genoeg op de hoogte zijn. Kleine dingen zal ik ook op Facebook zetten dus dat komt goed. Ik zal vanmiddag even vragen of ik hun namen en de namen van de kids op mijn blog en/of FB mag zetten, dat maakt het communiceren erover ook iets makkelijker.

Dikke knuffel,

Vera