I have an insane calling to be where I’m not

Dag lieve lezers!

Zoals jullie aan de titel van deze blog wel kunnen zien, heb ik EINDELIJK een match!!!!
Ik ben ontzéttend blij dat ik eindelijk aan mijn avontuur kan beginnen, maar eerst: terug naar het begin.

3 dagen nadat mijn vorige blog online kwam, zou ik gaan Skypen met het gezin uit Sydney. Ik had hier erg veel zin in natuurlijk, omdat het toch weer een nieuw gezin was! Ik kreeg dinsdag ineens een mail; een gezin uit Melbourne had mijn profiel gelezen op de website en wilde heel graag met me in contact komen. Ondanks dat ik woensdag een gesprek zou hebben en dat eigenlijk eerst af wilde wachten, heb ik toch besloten om terug te mailen om een afspraak te maken. Ik heb daarna besloten om eerst af te wachten wat de andere 2 gezinnen zouden beslissen, voor ik nog meer interviews zou doen, want het werd me eigenlijk een beetje teveel. Ik vond (en vind) het nog steeds lastig om te kiezen wat ik zelf graag wil, in plaats van dat ik anderen een plezier ga doen. Daarom heb ik besloten om na het laatste mailtje met Melbourne dus even pas op de plaats te maken. Mochten beide gezinnen me toch niet willen, had ik er nog genoeg om die ook te proberen. Ik had ondertussen 11 gezinnen die online aan mij gelinkt werden, dus keus zat. (En; gezinnen moeten snel beslissen want: veeeel kapers op de kust! Niet beslissen betekent dat ik misschien wel snel een ander gezin zou vinden!)
De gesprekken met de nieuwe gezinnen waren op woensdag. Het eerste gesprek was erg leuk, en erg lang. Het voelde alsof ik een goede klik had met moeder want we lachten heel wat af. De tijd vloog voorbij! Met het tweede gezin ging het iets stroever. Ze stonden pas de dag ervoor online en kregen o.a. mijn profiel toegewezen. Zij willen graag een oudere au pair omdat ze nog jonge kindjes hebben. Dit gezin had ook nog een gesprek met een andere au pair van 19 maar die vonden ze eigenlijk iets te jong. Woensdagmiddag kreeg ik van een gezin uit Sydney (Die ik al eerder gesproken had) een mail dat ze heel erg geïnteresseerd waren, en ze stuurden meteen een contract mee met de woorden; ‘we nemen morgen nog wel even contact op’.

Ik was helemaal blij en opgelucht want ik dacht dat ik een match had, maar het bleef de hele dag stil. Woensdagmorgen vergat ik mn telefoon mee te nemen naar mijn werk, dus die haalde ik nog even op thuis. Toen zag ik dat ik een mail had van de familie uit Melbourne (volg je het nog?) waarvan het gesprek ietsje stroever ging. Eind van het liedje was dat ze mij HEEL graag als hun Au Pair wilden hebben, en dat de andere gesprekken met andere au pairs hun niet overtuigd hadden omdat ze met mij in hun hoofd bleven zitten. Hun vraag was dan ook of ik geïnteresseerd was in ze en of ik hun Au Pair wilde worden. Ik heb hier op het werk en daarna goed over nagedacht, heb de ochtend erop met ze geskyped en voor ik ook maar iets kon zeggen zei ze al: Noooo don’t choose the other family, choose us!!! Nou, daarna heel veel en lang erover nagedacht en het besproken met een paar vriendinnen, maar ik was er eigenlijk al snel over uit: dit zou mijn gezin gaan worden! Ik heb op de dag af 3 weken online gestaan! Ik heb ze gelijk toen een mail gestuurd om definitief te accepteren, en het andere gezin toch maar af te wijzen. Vervolgens werd ik zaterdagmorgen om 06.00 al wakker met een heel blij bericht dat ze super blij waren en niet konden wachten tot ik zou komen! Uiteindelijk hebben we diezelfde ochtend om 10 uur al geskyped. Moeder vertelde dat ze amper had geslapen van de spanning die nacht, omdat ze me zó graag wilden hebben! Haar moeder had haar plat zitten appen of ze al meer wist. De hele familie vind het super leuk dat ik kom dus ik kan niet wachten!! Na nog een keer het gesprek vanochtend te hebben gehad voelde het zo ontzettend goed dat ik zeker wist dat ik helemaal de juiste keuze heb gemaakt.

Om een heel lang verhaal verder kort te maken:
Vera gaat definitief naar AUSTRALIË!!!!!

Nu zie ik jullie denken: hoe nu verder? Zoals ik al zei hebben we gisteren meteen geskyped. Ik krijg waarschijnlijk morgen de papieren om in te vullen en dan is het officieel. Mijn vertrekdatum zal al heel snel zijn, zoals het er nu naar uitziet 26 september a.s. of ergens in die buurt. JEP! Das over 2 weken al!!! Als alles goed gaat zal ik een jaar bij dit gezin gaan verblijven!

Er zal voor mijn vertrek, als ik er tijd voor heb, nog 1 blogje komen. Ik blijf nog zolang mogelijk werken, maar ik moet ook een hoop gaan opzeggen en gaan aanvragen qua verzekeringen (En mijn vliegticket!!!) dus ik weet niet hoeveel tijd ik dan nog heb voor andere dingen.

Vanwege de privacy van de familie zal ik voorlopig nog even geen foto’s of namen bekend maken. Ik wil dit pas vragen als ik er zit en we allemaal een beetje gewend te zijnJ

Tot later!

Dikke knuffel,
Vera